روز نوشت هایم

به نام خدا 

حریف تمرینی ما کیست؟

در واردات کالای با کیفیت هزینه آموختن مان را پرداخت می کنیم، سطح سلیقه بازارمان را بالا می بریم ، نیرو هایمان را تربیت می کنیم ، مشتریان مان را مطالبه گر بار می آوریم و تولید کننده گان مان را مجبور به بهبود کیفیت می کنیم اما با واردات کالای بی کیفیت دارایی مان را هدر می دهیم، سلیقه مان را به زوال می کشانیم، ملت مان را تحقیر می کنیم و تولیدکنندگان مان را به خاک سیاه می کشانیم.
 

آیا تا به حال درمورد ترکیب دو کلمه عرضه و تقاضا چیزی شنیدید؟ آیا ارتباط آن را با تجارت آزاد و قیمت گذاری آزاد می دانید؟

چرا برخی معتقد هستند قیمت گذاری فرمایشی امکان پذیر نیست، چگونه می توان به تعادل بین نیازهای بازار و ارزش های خلق شده توسط محصولات دست پیدا کرد؟ چگونه تقاضای بازار بر کیفیت محصولات اثر می گذارد؟ چگونه کیفیت محصولات بر بالا رفتن سطح تقاضای بازار اثر می گذارد؟ آیا سلیقه بازار بدون دیدن کالای مرغوب بهبود پیدا می کند؟
 

اگر مشتریان جنس مرغوب ندیده باشند می توانند آن را تقاضا کنند؟ آیا اگر مشتریان جنس مرغوب تقاضا نکنند تولید کنندگان آن را تولید می کنند؟ آیا در جامعه یی که زوال سلیقه وجود دارد قدر کالای مرغوب و با کیفیت شناخته می شود؟ آیا زمانی که ارزش محیط زیست برای جامعه یی روشن نباشد محصولی که به اصطلاح ســــــــــبز باشد ارج و قرب پیدا می کند؟ آیا در جامعه یی که آلودگی محیط زیست دغــــــــــــــــــــــــــدغه نیست می توان خودرو هیبریدی فروخت؟
 

اگر پاسخ سوالات بالا منفی ست به نظر شما واردات کالای با کیفیت موجب افزایش سطح سلیقه مخاطبان نمی شود؟ آیا بالا رفتن سطح سلیقه سبب درخواست کالای با کیفیت نمی گردد؟ آیا درخواست کالای با کیفیت سبب بالا رفتن کیفیت تولید داخلی نمی شود؟ آیا شک دارید که قیمت محصول با کیفیت ایرانی پایین تر از محصولات لوکس با کیفیت وارداتی است؟ به نظر شما درآمد تولیدکنندگان داخلی از فروش محصولات لوکس تولید داخل بیشتر است یا از محصولات با کیفیت متوسط؟ آیا اعزام نیروهای کار به خارج از کشور جهت آموختن فرآیند طراحی، تولید، نصب و اجرای کالای درجه یک وارداتی سبب انتقال دانش به کشور در نتیجه بالا رفتن سطح توان نیروی ماهر کار نمی شود؟

با این همه آیا باز می توان گفت که واردات کالای مرغوب برای کشور مضر است؟ اگر هنوز گمان می کنید مضر است سال هایی را به یاد بیاورید که در صنعت کابینت طرح و رنگ های محدودی وجود داشت با قیمت های اندکی تا اینکه یک برند اروپایی با محصولات با کیفیت خود و با تبلیغات گسترده و فروش بسیار خوب، جای خود را در بازار باز کرد و با ارایه طراحی خوب و محصول روز دنیا در مدت کوتاهی سطح سلیقه مشتریان را بالا برد و همچنین انتظار آنان را از قیمت قابل پرداخت تا ۶ برابر افزایش داد. در نتیجه اقبال عمومی سازندگان و مالکان به این کالای با کیفیت اروپایی بود که وارد کنندگان مواد اولیه تصمیم به واردات یراق و الات و مواد اولیه مرغوب گرفته و تولید کنندگان داخلی دست به تولید محصولات کاملا متحول شده زدند با قیمتی سه برابر قیمت قبل و شاید یک دوم مشابه خارجی به عرضه کالا در بازار مشغول شدند و صنعت کابینت حال و روز دیگری پیدا کرد. آیا همه اینها ناشی از ایجاد تقاضا توسط یک برند وارداتی با کیفیت و ایجاد یک رقابت سالم نبود؟
 

آیا به جز در رقابت سالم پیشرفت حاصل می شود؟ آیا رقابت کردن با ضعیف تر از خود را می توان رقابت نامید؟ حریف تمرینی باید سخت باشد تا عیار سنجش توان رقیب واقعی محسوب شود و آیا نشنیده اید که یکی از راه های بزرگ شدن رقابت با بزرگتر از خود است؟ آیا شعار تبلیغاتی سون آپ را به یاد نمی آورید؟ This is not kola  این کولا نیست!! این شعار زمانی عرضه شد که پپسی کولا و کوکا کولا بازار را دراختیار داشتند و سون آپ فقط اعلام کرد که من کولا نیستم و با این شعار خود را در رده پپسی کولا و کوکا کولا قرارداد، در حالی که نه تنها کولا نبود که یک تازه وارد بیش نبود. برندهای وارداتی آیا اساسا رقیب تولید داخلی هستند؟ آیا مازراتی رقیب سمند است؟ آیا بازار سمند را خراب می کند؟ آیا اگر مازراتی نباشد کسی با رضایت سمند می خرد؟ آیا گردش مالی که مازراتی در کشور ایجاد میکند و سرویس و خدماتی که ارائه می کند قابل مقایسه با سمند است؟ آیا ممکن نیست بیش از ۵۰٪ قیمت این خودرو را گمرک جمهوری اسلامی و حدود ۱۰٪ آن را شماره گذاری ایران و قسمتی از آن را کشتیرانی و غیره و غیره دریافت کنند؟ در صورت صحت آیا این گردش در داخل کشور ایجاد نمی شود؟ آیا این چرخش برای نمایشگاه دار، دلال، گمرک، ناجا و کشتیرانی ارزشمند نیست؟ پس آیا نمی توان گفت واردات کالای درجه یک سطح کیفیت خدمات را بالا می برد؟ گردش مالی ایجاد می کند و از همه مهمتر نیرو تربیت می کند و اساسا رقیب تولید داخل نیست بلکه دوشا دوش تولید داخل الگوی مناسبی را به تولید کننده داخلی نشان میدهد تا او هم پا به پای بروزترین تکنولوژی دنیا به تولید محصولات با کیفیت بپردازد. سوال دیگر اینجاست که چرا تنوع محصولات شرکت های بزرگ بین المللی بیشتر از شرکت های داخلی ماست؟ بی شک دلیل آن را باید در گستردگی شبکه توزیع آنها جستجو کرد، شبکه توزیعی که هزینه های تولید یک محصول جدید را در کمتر از یکسال مستهلک می کند در حالیکه تولید کنندگان داخلی ناچار هستند هزینه های خود را با چشم داشت به بازار داخلی ایران مستهلک کنند، در بسیاری مواقع این کار چندین سال به درازا می کشد.
 

نگارنده این متن بر این باور است که تنها راه توسعه کشور انتقال دانش و تکنولوژیست و این انتقال در یک فرآیند برد برد شکل می گیرد فرآیندی که تضمین کننده سود شرکت های انتقال دهنده دانش باشند و در دراز مدت متضمن منافع ملی ما و تا زمانی که نگاه برد برد نباشد هیچ پیشرفت ماندگاری رخ نمی دهد. در واردات کالای با کیفیت هزینه آموختن مان را پرداخت می کنیم و سطح سلیقه بازارمان را بالا می بریم و نیرو هایمان را تربیت می کنیم و مشتریان مان را مطالبه گر بار می آوریم و تولید کننده گان مان را مجبور به بهبود کیفیت می کنیم اما با واردات کالای بی کیفیت دارایی مان را هدر می دهیم، سلیقه مان را به زوال می کشانیم، ملت مان را تحقیر می کنیم و تولیدکنندگان مان را به خاک سیاه می کشانیم. چرا که آنها را مجبور می کنیم هرچه بی کیفیت تر تولید کنند و با این حال باز هم توان رقابت قیمتی با محصولات بی کیفیت خارجی ندارند. پس همه ما تولید کنندگان و وارد کنندگان محصولات با کیفیت در یک صف و در کنار هم قرار داریم و هدف نهایی اعتلای صنعت کشور است و هر چقدر رقابت بین تولید کنندگان و واردکنندگان بیشتر شود کیفیت خدمات جهت جلب رضایت مشتری بالاتر می رود و نفع مستقیم آن برای مشتریان است.۱

صدرا بوشهری
شهریور ۱۳۹۸
 

این متن دومین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.

زکات علم، نشر آن است. هر وبلاگ می تواند پایگاهی برای نشر علم و دانش باشد. بهره برداری علمی از وبلاگ ها نقش بسزایی در تولید محتوای مفید فارسی در اینترنت خواهد داشت. انتشار جزوات و متون درسی، یافته های تحقیقی و مقالات علمی از جمله کاربردهای علمی قابل تصور برای ,بلاگ ها است.

همچنین وبلاگ نویسی یکی از موثرترین شیوه های نوین اطلاع رسانی است و در جهان کم نیستند وبلاگ هایی که با رسانه های رسمی خبری رقابت می کنند. در بعد کسب و کار نیز، روز به روز بر تعداد شرکت هایی که اطلاع رسانی محصولات، خدمات و رویدادهای خود را از طریق بلاگ انجام می دهند افزوده می شود.

این متن اولین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.

مرد خردمند هنر پیشه را، عمر دو بایست در این روزگار، تا به یکی تجربه اندوختن، با دگری تجربه بردن به کار!

اگر همه ما تجربیات مفید خود را در اختیار دیگران قرار دهیم همه خواهند توانست با انتخاب ها و تصمیم های درست تر، استفاده بهتری از وقت و عمر خود داشته باشند.

همچنین گاهی هدف از نوشتن ترویج نظرات و دیدگاه های شخصی نویسنده یا ابراز احساسات و عواطف اوست. برخی هم انتشار نظرات خود را فرصتی برای نقد و ارزیابی آن می دانند. البته بدیهی است کسانی که دیدگاه های خود را در قالب هنر بیان می کنند، تاثیر بیشتری بر محیط پیرامون خود می گذارند.